wdrodze2022

  Niedziela, 27 lutego  Sewilla Na ulicach Sewilli zapach kwitnących drzew pomarańczowych miesza się z kadzidłem. Dym wręcz bucha z otwartych drzwi kościołów, kadzidło sprzedawane jest też w licznych sklepach z dewocjonaliami. „ Za kilka dni zaczyna się Wielki Post ”-tłumaczy mi współuczestniczka wycieczki po mieście, mieszkanka pobliskiego miasta Jerez - ” już się przygotowujemy do wielkanocnych procesji ”. A trzeba wiedzieć, że wielkanocne procesje w Hiszpanii to wielka rzecz! By choć trochę zapoznać się z Sewillą, zapisałam się na dwie z niezwykle bogatej oferty „free tours” po mieście i jedną płatną wycieczkę, w której wliczone są wejścia do najważniejszych zabytków: Alcazaru i Katedry wraz z wieżą widokową. Nie doczytałam bardzo dobrze ukrytej w drobnym druczku informacji, że katedry w niedzielę zwiedzać nie można i zamiast niej zwiedzimy  Dom Piłata,  czyli taki mini Alcázar zbudowany w XV wieku przez bogatą rodzinę Enriquez de Ribeira na wzór budowli z Jerozol...

Sobota, 26 lutego Ronda Ronda leży na dwóch skalistych wzgórzach, które niejako wyrastają z dna ogromnej niecki, otoczonej górami. To sprawia, że wokół mogą się kłębić najczarniejsze chmury, a nad Rondą na błękitnym wciąż niebie świeci słońce! - Chmury utknęły na okalających nieckę szczytach. Skaliste wzniesienia rozdzieliła rzeka Guadalquivín, tworząc głęboki na ponad 100 metrów kanion, który rozcina miasto na dwie części. Miasto więc funkcjonuje dzięki dwóm mostom: staremu (El Puente Viejo), zbudowanemu we wczesnym średniowieczu (albo nawet przez Rzymian!), i nowemu (El Puente Nuevo), o dość burzliwej historii. Pierwszy jego egzemplarz z końca XIXgo wieku zawalił się po kilku miesiącach użytkowania, zbudowanie drugiego trwało ...40 lat. Teraz za to jest najczęściej fotografowaną częścią miasta. Ronda jest kolebką corridy - znajduje się tu najstarsza w Hiszpanii arena - oraz hiszpańskiej szkoły jazdy konnej, znanej jako  Maestranza.  Wreszcie Ronda, jak większość miast Andalu...

Czwartek, 24 lutego Ronda - Montejaque Andaluzja słynie z białych wiosek. Nie leżą one w dolinach, ale zwykle gdzieś w połowie góry, przyklejone do stoku. Każda taka wioska to labirynt wąziutkich, krętych i stromych uliczek, gdzie lepiej nie zapuszczać się samochodem (można się po prostu nie zmieścić). Powstały w czasach, gdy Andaluzję zamieszkiwali Arabowie, czyli grubo ponad 1000 lat temu.  Jedną z nich jest Montejaque, którą przewodnik poleca jako punkt wyjścia na długą wycieczkę po wapiennym masywie. Długą i samotną. W ciągu ośmiu godzin spotykam dwie osoby: Niemca, wędrującego szlakiem GR7 (szlak przez Andaluzję, którego najpiękniejszą część w górach Alpujarry przeszliśmy nie mniej niż cztery razy, w tym raz z Adasiem) i pasterkę, która właśnie wyprowadziła na łąki krowę z dwójką malutkich cielątek. „ Nie mają jeszcze miesiąca ”, informuje mnie, podnosząc wzrok znad smartfona.  Niebo się chmurzy, ostatnią godzinę idę w deszczu. W środku czuję ogromny smutek, niedowierzani...

  Środa, 23 lutego Caminito del Rey Królewska Dróżka  biegnie po ścianach trzech kanionów, które w piaskowo-wapiennych skałach wyżłobiła rzeka Guadalhorce. Rzeka, jak to w górach, niesie z sobą ogromną energię. Dlatego na początku XX-go wieku 24-letni (!) inżynier Rafael Bejumea Burín postanowił zbudować tutaj elektrownię wodną. By maksymalnie wykorzystać siłę spadku wody, nurt rzeki poprowadzono przez tunele i sztucznie stworzone wodospady. Pracujący przy ich budowie marynarze musieli przemieszczać się po miejscami pionowych ścianach kanionu, czasem schodzić aż na jego dno. Najpierw więc skonstruowali kilka kilometrów podwieszanych galerii, wykuli w skale setki schodków i wąskich tunelików, a w najwęższych miejscach kanionu rozpięli mosty. Dlaczego marynarze? Bo w owych czasach byli to jedyni ludzie, potrafiący wykonywać roboty wysokościowe przy silnym wietrze! A wiatr w kanionach potrafi być wyjątkowo nieprzyjemny. Można się o tym przekonać na początku trasy.  W latach ...